pomoc-psychoterapia, psychoterapia Katowice, psychoterapia online, psychoterapia DDA

Terapia EMDR (eyemovementdesensitization and reprocessing - odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchu gałek ocznych) ma za sobą wieloletnią praktykę kliniczną, popartą pozytywnymi wynikami badań. Jest rekomendowana przez Światową Organizację Zdrowia i Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne jako jedna z dwóch najskuteczniejszych metod leczenia traumy, obok psychoterapii poznawczo-behawioralnej.

Na czym polega terapia EMDR?

Dla kogo terapia EMDR?

Założenia terapii EMDR

Terapia EMDR opiera się na założeniu, że traumatyczne doświadczenia mogą zablokować naturalny proces przetwarzania informacji przez system nerwowy. W naturalnym, adaptacyjnym procesie przetwarzania trudne doświadczenie jest bolesne, ale gdy mija jakiś czas, nabieramy dystansu i nie ma ono wpływu na nasze bieżące reakcje. Jeśli jednak takie przetwarzanie zostanie zablokowane, w naszej pamięci żywe pozostają emocje, doznania i myśli, które towarzyszyły zdarzeniu. Nie muszą być aktywne cały czas, ale gdy jakieś bieżące wydarzenie poruszy „wrażliwą strunę” (co czasem dzieje się poza świadomością), aktywują się i determinują nasze samopoczucie. W wyniku terapii EMDR pozbywamy się tych niechcianych reakcji, a przeszłe traumy stają się normalnymi wspomnieniami, bez wcześniejszego ładunku emocjonalnego i destrukcyjnego wpływu na teraźniejszość i przyszłość.

EMDR to forma terapii skierowana jest do osób, które przeżyły bolesne, traumatyczne doświadczenia i borykają się z ich psychicznymi konsekwencjami. Takie doświadczenia, ze względu na poziom stresu, który powodują, mogą prowadzić do rozregulowania układu nerwowego człowieka i niepożądanych, trudnych do kontrolowania reakcji.

Te reakcje na poziomie emocjonalnym to często uczucie bezsilności, lęk, smutek, złość, wstyd. Na poziomie fizjologicznym: bezsenność, drażliwość, pobudzenie bądź przeciwnie – apatia, czasami też dolegliwości zdrowotne bez wyraźnych przyczyn medycznych. W myśleniu najczęściej – intruzywne (mimowolne) wspomnienia, brak wiary w siebie, nieufność, poczucie skrzywdzenia. To tylko niektóre z możliwych symptomów przeżytej traumy.

Do ich pojawienia się może prowadzić zarówno pojedyncze, dramatyczne przeżycie, jak i wiele pomniejszych, negatywnych wydarzeń. Częste trudne doświadczenia w relacjach rodzinnych, partnerskich czy w pracy mogą mieć dla układu nerwowego podobne skutki jak jednorazowa duża trauma.

Techniczne metoda ta polega na przywołaniu bolesnego wspomnienia, skupieniu uwagi na uczuciach i myślach, które ono powoduje i jednoczesnej, naprzemiennej stymulacji obu półkul mózgowych, najczęściej przez ruch gałek ocznych, ale w zależności od potrzeb pacjenta, mogą być tez stosowane inne bodźce sensoryczne. W pierwszej fazie terapii, nim pacjent skonfrontuje się z bolesnymi wspomnieniami, zostaje do tego bezpiecznie przygotowany: uczy się różnych sposobów łagodzenie napięcia, obniżania lęku i zwiększania poczucia bezpieczeństwa.